Spelen met de straatkinderen van Phnom Penh

We zijn nog geen week verder, maar er is alweer zoveel gebeurd in de tussentijd.

Als eerst hebben we onze laatste avond in Ho Chi Minh city met twee Nederlanders doorgebracht, terwijl het Vietnamese volk om ons heen aan het feesten was met optochten en vlaggen en een hoop gegil en muziek omdat het Vietnamese voetbalelftal de halve finale had gehaald van de South East Asia cup! Al tijdens onze hele reis in Vietnam hebben we hele gezinnen achter de tv zien zitten juichen voor hun elftal.

Dat we de volgende ochtend om half 7 moesten opstaan voor onze 3 daagse Mekong rivier tour was dan ook een zware opgave. De tour bestond uit drie dagen op verschillende boten over de Mekong varen opweg naar onze eindbestemming Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Onderweg hebben we verschillende dingen bezocht zoals een krokodillenfarm, een drijvende markt en een Islamitisch dorpje. Tijdens het varen kwamen er steeds kinderen uit de huisjes rennen om naar ons te zwaaien en gedag te zeggen.

Onze tour eindigde dus in Phnom Penh, waar we nu nog steeds zitten. De stad is vrij rustig voor een Aziatische hoofdstad en heeft een gezellige boulevard langs het Tonle Sap meer waar heel veel restaurantjes en barretjes zijn. Gisteravond hebben gegeten bij een restaurant dat gerund werd door straatkinderen, die daar les krijgen in koken en serveren zodat ze later een baan kunnen vinden in de stad. Een goed gevoel om daar te eten dus en het was ook nog eens heel erg lekker!

Met Mark, een van de mensen die we hebben ontmoet tijdens de Mekong tour, zaten we 's avonds in een bar aan het water. Er komen dan voortdurend kinderen met boeken, bedelaars zonder been of arm en vrouwen met baby's aan je tafel om je wat te verkopen of om te bedelen. Wij zeggen eigenlijk altijd meteen nee, vooral aan de kinderen heeft het geen zin om geld te geven want om de hoek staat een scooterchauffeur om het geld te innen en ze naar de volgende touristenplek te brengen. Mark weet altijd heel leuk met die mensen om te gaan en al snel zaten alle straatkindjes bij ons aan tafel met een cola al smikkelend van een bakje pinda's. Ze vertelde ons vanalles over hun leven.

Later vroegen ze of we met ze wilde spelen op het grasveld tegenover ons. Ze waren door het dolle heen toen ze op Michaels en Marks rug mochten om met elkaar te vechten en we leerde ze op hun handen staan. Renee kreeg vooral heel veel kusjes, haha! Ze hebben ons zelfs behoed voor een zakkenroller, die steeds dichter bij onze tassen ging zitten. Ze kenden hem en wisten dat hij al een hoop toeristen had beroofd. Ze waren erg bezorgd over ons en drongen erop aan dat we met een taxi naar 'huis' gingen (en dan hebben we het over kinderen van 10 jaar).

De kinderen werden door hun ouders opgehaald en sommige moesten doorwerken omdat ze een uur met ons hadden gespeeld en nog niet genoeg hadden verdiend om naar huis te gaan. Wij voelden ons voldaan, maar het blijft moeilijk om met deze dingen om te gaan.

Vandaag zijn we naar de 'Killing Fields' geweest, de massagraven van mensen vermoord door het regime van Pol Pot, de rode Khmer. Dat was weer een indrukwekkende plek, in het midden van de velden stond een tempel 9000 schedels. In de velden zag je uitgegraven massagraven en in de aarde zag je botten en kleren van de mensen die vermoord waren. Een gids heeft ons alles verteld. Helaas lukt het oploaden van de foto's niet zo goed, want die geven een beter beeld van hoe indrukwekkend het was. Ze komen zo snel mogelijk.

Nou wij gaan weer eten met onze kindervriend en niet afzwakken he, want met 6 berichten nemen wij natuurlijk geen genoegen!