Back from basic

Jullie zullen wel even opkijken van waar wij zitten! We zitten bijna 800 kilometer lager dan ons laatste berichtje, in het zuidelijkste puntje van Laos.

Na Vang Vieng zijn we doorgegaan naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Het was niet echt wat je van een hoofdstad verwacht. Er waren wel een paar tempels maar er was verder niet veel te doen. We hebben nog wel wat meegemaakt, met de scooter reden we een straat in waar we niet in mochten. En hier staat op elke hoek van de straat een politieagent, zo ook nu en deze zag wel geld in ons als toerist zijnde.. dus ja hoor we kregen een boete. En niet 1.. nee we hadden ook geen rijbewijs en we hadden ook geen scooterpapieren.

Na anderhalve dag hebben we de nachtbus genomen naar Pakse, 700 kilometer naar het zuiden. Wat een hel zo'n nachtbus! De mensen achter ons stonken heel erg naar zweet en stinkvoeten en je hoofd valt steeds om als je ligt te slapen! We kwamen om 6 uur 's ochtends aan en voelde ons zo gaar dat we geen zin hadden om meteen door te gaan naar onze volgende bestemming.

We zijn uiteindelijk naar Champasak gegaan, wat tussenin ligt, waar een tempel zou moeten staan die tot 1 van de higlights van Laos behoorde. Wij vonden dat wat overdreven voor een paar in elkaar gevallen tempelmuren. Bovendien was het bloedheet en moesten we heel veel trappen opklimmen.

De volgende dag zijn we naar Si Pan Don (4000 islands) gegaan, een verzameling van kleine eilandjes in de Mekong rivier, tegen de grens met Cambodja aan. Op de eilandjes leven mensen die hun eigen voedsel verbouwen en er is geen elektriciteit. Bijna iedereen heeft wel een paar hutjes gebouwd om te verhuren. De huisjes zien er heel leuk uit, staan aan het water en hebben vaak een hangmat op het balkonnetje. Wij hadden een hutje helemaal aan het einde van de rij en zaten daardoor echt tussen de kippen en varkens. Een meisje van 12 runde het terwijl haar ouders bezig waren op het land. Ze kookte eten voor het restaurantje en zorgde voor de kamers. Ze ging niet meer naar school en kwam bij ons aan tafel zitten om haar Engels te oefenen.

Toen we een stukje gingen lopen kwamen er steeds kindjes naar ons toe gerend om Sabaydee (hallo) te zeggen of ons aan te raken. Ze vinden het maar al te interessant zo'n buitenlander.
De sfeer op het eiland is heel relaxed. Iedereen ligt in z'n hangmat te luieren of is rijst aan het oogsten, terwijl de kippen en varkens om hen heen lopen.
Er was geen elekticiteit, tenminste maar een paar uur, dus 's avond was het pikkedonker. Douchen deden we uit een grote ton met regenwater.

De tweede dag hebben een fiets gehuurd en zijn we naar een waterval gegaan, die nog behoorlijk groot was, wat we eigenlijk niet verwachte in zo'n rustiglijkende rivier. Si Pan Don staat ook bekend om de zeldzame zoetwater dolfijn die er leeft. De hoop op een paar spelende dolfijnen om onze boot werd steeds minder toen we hoorde dat je ze alleen van heel ver weg kan zien. Toen wij vanochtend heel vroeg op zijn gestaan en er geen enkele dolfijn viel te bekennen, vroegen we ons zelfs af of het geen truc was om tours te verkopen.

Vandaag weer terug gegaan naar Pakse. Wat een luxe om weer in het licht te douchen! We willen hier nog naar het Bolaven Plateau, een natuurgebied met watervallen en koffieplantages, en daarna op weg naar Vietnam.
Nog een leuke onverwachte verandering: We gaan toch naar Noord Vietnam en onze volgende bestemming is dan ook Hanoi.

Kusjes