Laos...wat een land!

Luang Nam Tha, een klein stadje ongeveer 30 km ten Zuiden van China. Onze eerste bestemmig in Laos!

Donderdag kwamen we aan in Laos in het grensplaatsje Huay Xai. We waren erg benieuwd naar de verschillen met Thailand en het viel ons eigenlijk een beetje tegen dat er aan de andere kant van de Mekong rivier geen totaal andere wereld verscholen ging. Op het eerste gezicht was het precies hetzelfde.

Na wat onderzoek in de omgeving ontdenkte we toch een aantal verschillen. Zo vonden we het zo vreemd dat alle auto's steeds recht op ons af kwamen rijden. Maar dat was natuurlijk omdat ze hier weer rechts rijden. Verder heel erg veel Franse invloeden zoals stokbrood, huizen met Franse balkonnetjes en Franse straatnamen.

Vrijdag zouden we met de bus naar Luang Nam Tha gaan. Een rit van 8 uur, wij waren erg benieuwd hoe een bus in hemelsnaam zolang kon doen over 190 kilometer.
Nou het kan echt en onze bus lukte het zelfs er 12 uur over te doen..

Bij het busstation aangekomen werd er een hoop duidelijk. De weg was dramatisch, geen asvalt, nee, zand en stenen met heel veel hobbels en kuilen. De bus hing met touwtjes aan elkaar. De bekleding van de banken lag eraf en alles kraakte. Gelukkig waren er nog twee zitplaatsjes voor ons. Maar dat zegt niets want er werden gewoon nog 10 mensen bijgepropt.

Eenmaal rijdende (lees: stuiterende) bleek Laos we een hele andere wereld te zijn. We reden door de dorpjes waar mensen wonen in huisjes van bamboe of hout. Zoals wij het in Thailand in de bergen hadden gezien, zo leefde hier iedereen.

Wij hobbelde door. De bus maakte bochten waarbij hij zo scheef ging dat je bijna dacht dat ie om zou vallen. En hij bleef maar heuveltje op en heuveltje af gaan.

Na een uurtje stopte de bus. Wij waren verbaasd want we zagen niets wat op een bushalte leek, overal om ons heen waren bos en bergen. Toen zagen we rook voor uit de bus komen en wat bleek: de motor was vastgelopen.
Tussen twee en drie uur zou er een nieuwe bus komen. Ja daar zit je dan 3 uur op een berg te wachten. De nieuwe bus was veel beter en stabieler en we vervolgde onze reis die nog 7 uur zou duren.

We bemerkte nog wel een Laotiaanse gewoonte in de bus. De mensen zitten de hele tijd uit het raam te roggelen. En dat opzich is niet zo erg maar ze maken er hele onsmakelijke gorgelgeluiden bij.

Onze conclusie tot nu toe: Laos is een stuk moeilijker te bereizen, maar wat je ervoor terugkrijgt is dat het heel erg ongerept is.